Mam na imię Dorota, 21 lat. Uwielbiam tańczyć i pisać. Kolejność nieprzypadkowa, ale bloga traktuję jak swoje – jak to się standardowo mówi (; – „małe miejsce w sieci”. Przeżywam, obserwuję i opowiadam. Leczę swoje lęki, uzdrawiam własne przekonania na coraz dojrzalsze i cieszę się z każdego, z kim mogę nawiązać dyskusję na życiowy temat, bo wierzę, że każda osoba otwiera w nas jakieś nowe ścieżki.Ponadto, studiuję automatykę i robotykę i szukam swojego miejsca w świecie relacji i (przyszłym) zawodowym. Dążę do samodzielnego życia, wierzę, że prawdziwa pasja i własne zasady to klucz do szczęścia i nieuzależniania go od innych osób.
Uwielbiam narty, kosza, wypady ze znajomymi, uśmiechniętych ludzi i wszystko, co pozytywne. Czasem niestety wciąż wpadam we własną pułapkę asekuracji. Wycofuję się za szybko i mocno szukam siły do spełniania swoich małych marzeń. Bywam zbyt miła dla ludzi 😉